MAKARIJE VUKADINOVIĆ (1790-1855.)

Rođen u Vrbniku kod Knina 1790. godine od roditelja Simeuna Vukadinovića i majke Marte Šijakove, rodom iz Zrmanje. U šestoj godini života bi predat od roditelja jerodakonu Pantelejmonu Mihailoviću, srpskom učitelju u Kninskom polju radi učenja. Naučio je italijanski jezik u školi u Drnišu i Kninu. 1807. godine otide sa jeromonahom o. Gerasimom Omčikusom u Dalmatinsko Kosovo, a nakon dvije godine, 1809. godine dođe u Manastir Krku.

Radi zadovoljenja njegove revnosti prema naukama i usavršavanju, predade ga njegov roditelj u kancelariju kninskog advokata Georgije Futiša, kod kojeg se dobro usavršio u italijanskom jeziku. Godine 1809. vratio se u manastir Krku i bi rukopoložen od strane Episkopa Venedikta Kraljevića u cin dakona na dan 40 mučenika (22/9 marta 1814. godine). Zamonašio se 14. avgusta 1817. godine, a rukopoložen je u čin sveštenika (jeromonaha) 16. avgusta 1817. godine.

Za svo ovo vreme o. Makarije se odlikovao u manastiru poslušnošću, marljivošću (trudoljubljem) i revnošću. 01. decembra 1817. godine bi postavljen za pomoćnog paroha drniškog, o. Stefanu Vidosavljeviću, gdje je ostao do 1821. godine. Ove godine (1821.) premjesti ga Episkop Venedikt (Kraljevic) u parohiju Neretvansku radi protivljenja uniji. 1829. bi odreden u parohiju Dubrovačku, odakle je nakon nekoliko mjeseci po želji Episkopa Josifa (Rajačića) bio premješten na Dalmatinsko Kosovo gdje se istakao u hrišćanskom obrazovanju vjernika, zbog cega ga je Episkop Josif odlikovao.

1835. godine, nakon unije, u Drniškom okrugu, pounijaćenog sveštenika Petra Kričke, bi osumnjičen o. Makarije kao saučesnik, a potom stavljen u tamnicu u Zadru gdje je proveo tri godine u velikoj bijedi. Godine 1837. nakon oslobadanja iz tamnice vratio se u parohiju Kosovsku, davši se velikom revnošću na duhovno obrazovanje svoje pastve. Godine 1851. bi odlikovan od strane Franca Jozefa I počasnim krstom za njegovo izdašno pomaganje sirotinji i gladnima. 1854. godine imenovan je u čin arhimadrita manastira svetog Arhandela.

Ljubav svoju prema crkvi i narodu pokazao je osnivanjem fonda od 4000 forinti radi uzdržavanja srpskog učitelja u seoskom učilištu (u Kistanjama) koje po smrti njegovoj bi pušteno u rad.

Umro je 28. marta 1855. godine na svetlij ponedjeljak u Kožlovcu na manastirskom imanju. Uzrok smrti je srcani infarkt. Prevežen je u manastir Krku gdje je i sahranjen. 1884. godine, 13. septembra prenešene su mu kosti iz njegove prve grobnice u novu grobnicu uz manastirsku crkvu.

Ovu kratku biografiju pripremio je tadašnji jeromonah sindel Hrizostom Jević, 09.11.1985. godine (danas Episkop Bihaćko-Petrovački), na osnovu kratkog izvoda iz registra postriženih monaha manastira Krke.